دیوان اشعار شریف ابن ابی‌نُمَیّ حسنی مکی

احمد بن مسعود بن حسن بن ابی‌نُمَیّ محمد بن برکات حسنی مکّی (درگذشته 1042ق)، از خاندان شرفای مکه در دوره عثمانی است که پدرش شریف مسعود بن حسن (درگذشته 1006ق)، در زمات حیات پدر خود شریف حسن بن ابی‌نمیّ (امارت: 992-1010ق)، به نیابت از وی، برای مدتی امارت شهر مکه را عهده‌دار بود. احمد بن مسعود، همچون شمار دیگری از اعضای خاندان خود، با انتساب به کنیه جدّشان ابی‌نُمیّ، به نام «ابن ابی‌نُمَیّ» شناخته می‌شود.

منابع معاصر ابن ابی‌نمیّ، از جمله سلافة العصر سید علی‌خان مدنی، وی را به عنوان شاعر و ادیبی سخنور ستوده‌اند. او در سال 1038ق سفری به شهاره یمن داشت و در آنجا قصیده‌ای در مدح امام زیدی المؤید بالله محمد بن قاسم (امامت: 1029-1054ق) سرود. در سال 1041ق نیز سفری به استانبول داشته و آنجا قصیده‌ای در مدح سلطان مراد چهارم عثمانی (حکومت: 1032-1049ق) سروده بود و در آن قصیده، از وی درخواست واگذاری امارت مکه را به خود را داشته و گویا سلطان عثمانی نیز با این درخواست موافقت کرده بود. اما او در سفر بازگشت خود به حجاز، در میانه مسیر از دنیا رفت و اجل مهلت امارت مکه را به وی نداد.

ابن ابی‌نمیّ دیوان شعری داشته که عنوان کامل آن زهر الریاض الاریض النادی و ریّ حیاض الادیب الصادی است. از این دیوان، نسخه‌ای خطی به‌جا مانده است که در کتابخانه آمبروزیانا در میلان ایتالیا نگهداری می‌شود و عکس همین نسخه نیز در اداره مخطوطات وزارت اوقاف کویت وجود دارد. این نسخه کامل و بدون افتادگی و شامل 43 برگ است و به خط نسخ کتابت شده، اما فاقد نام کاتب و تاریخ کتابت است. گویا این دیوان تا کنون تصحیح و منتشر نشده است.