کعبه هم سجده بر قیامت کرد

قلمی کو که سر دهد بر باد

یا زبانی که دل کند آزاد

من چه گویم به وصف زین عباد؟

وقتی افلاک می‌زند فریاد:

السلام علیک یا سجاد

ـ ـ ـ

اذن ده تا فرزدقت باشم

مستحقّ دم حقت باشم

مادح نور مطلقت باشم

مرثیه‌خوان بیرقت باشم

برسان سوی شاعرت امداد

ـ ـ ـ

تو که هستی که حق سلامت کرد؟

قبلۀ مسجد الحرامت کرد

حجرالاسود، استلامت کرد

کعبه هم سجده بر قیامت کرد

حضرتت تا قدم به مکه نهاد

ـ ـ ـ

با صحیفه به عرش پل زده‌ای

طعنه بر عالم مُثل زده‌ای

نقش از خاتم رسل زده‌ای

شعله بر جان جزء و کل زده‌ای

در کلامت عدم، شود ایجاد

ـ ـ ـ

ای که بر عشق آبرو دادی

زهد سجاده را وضو دادی

تو به چشمان عقل سو دادی

بر کف عارفان سبو دادی

در سلوک تو جمع شد اضداد

ـ ـ ـ

در دل جنت البقیع چه بود؟

که پر از اشتیاق سینه گشود

مهر مادر دوباره کرد نمود

لیلة القدر جلوه‌ای فرمود

که چهار آینه نرفت از یاد

ـ ـ ـ

آفتا ب تو ماه‌گستر شد

خطبه‌هایت کلیم‌پرور شد

باز هم کوفه محو حیدر شد

سال‌های امامتت سر شد

کربلا را نشان عالم داد

ـ ـ ـ

تو «اذ الشمس کوّرت» دیدی

تو جبالی که سُیّرت دیدی

تو بحاری که سُجّرت دیدی

کربلا بین بسترت دیدی

هستی‌ات را که می‌رود بر باد

ـ ـ ـ

دست بر دامنت زده حاجات

پدرت کشتی و تو نوح نجات

تشنه‌کام تب تو رود فرات

وای از آن ساعتی که در ساعات

نگهت سمت نیزه‌ها افتاد

ـ ـ ـ

زنده شد از سلاله تو قیام

قاتل تو نبود زهر هشام

جان سپردی میان راه مدام

تا که گفتی سه مرتبه «الشام»

شد سیه‌روز چرخ بی‌بنیاد

ـ ـ ـ

ای امام عزیز! اشک بریز

تا خم چشم‌ها شود لبریز

آسمان سوخت، قلب زهرا نیز

روضه مکشوف شد بدون گریز

«دخلت زینبُ علی ابن‌زیاد»