او از عالمان حنفیمذهب شهر مدینه بود و هرگز از مدینه خارج نشد؛ جز برای حجگزاری.
او از عالمان حنفیمذهب شهر مدینه بود و هرگز از مدینه خارج نشد؛ جز برای حجگزاری. وی پدر عبدالله، عبدالرحمن، احمد و عبدالکبیر حسنی است. او در روز یکشنبه، ۱۷ شعبان سال ۸۷۱، در سن ۶۷ سالگی وفات یافت و در بقیع دفن شد (سخاوی، ۱۴۲۵ق، ج۱۱، ص۱۱۳)