سیدجعفر بن سیدحسن بن عبدالکریم بن سیدمحمد بن عبدالرسول برزنجی مدنی شافعی موسوی

وی از احفاد اسماعیل فرزند امام موسی، و سیدی فاضل، و عالمی پرهیزکار و مفتی سادات شافعی در مدینه بود. همچنین امام و خطیب مدرسه کنار مسجد نبوی شریف بود. او تألیفات زیادی در فقه و تاریخ و شعر داشت. از او با عنوان شافعی صغیر یاد شده است. سرانجام سوم شعبان سال ۱۱۷۷ قمری در مدینه وفات کرد و در بقیع دفن شد ^{(مرادی، ۱۳۰۱ق، ص۱۳؛ بغدادی، ۱۳۸۴ق، ج۱، ص۱۷۶؛ حضراوی، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۲۴۷)}