آداب سخن و زبان در سفرهای زیارتی

در این کتاب طی دو فصل به بیان برخی از آداب سخن گفتن در سفرهای زیارتی می پردازد. فصل نخست کارکردهای مثبت زبان را در سفرهای زیارتی در بردارد. برخی از زیبایی های زبان در این فصل چنینند: ذکر، راست گویی، استغفار، قرائت قرآن، شکرگزاری، دعا و راز و نیاز با خدا. فصل دوم به کارکرد های منفی و زشت زبان در این زمینه اشاره می کند که شماری از آن ها چنینند: عیب جویی، غیبت، دروغ، دشنام و نفرین، زخم زبان، چاپلوسی و تملق، تهمت، خودستایی، سخن چینی، رازگشایی، اهانت و تحقیر و بازگویی گناه.