مهارت خودآگاهی روحانیون کاروانهای زیارتی با تأکید بر واکاوی خلاهای مهارتی

یکــی از مهارتهــای بنیــادی بــرای هــر فــرد، بــه ویــژه روحانیــان کاروانهــای حــج و زیــارت، خودآ گاهــی بــه توانایی خــود در درک ویژ گیهای فردی و اجتماعی خویش اســت؛ به گونه‌ای کــه بتواند نســبت بــه نقاط قوت و ضعــف، علائق و تمایــات، نیازها و احتیاجات و ســایر ابعاد وجــودی خویــش، شــناخت صحیــح پیدا کنــد و در پرتو این خودشناســی به ســازگاری فردی و اجتماعی دست یابد. در این مقاله نویســنده با روش تحلیلی _ توصیفی بعد از اشــاره به محورهای مهم خودآ گاهی بــه یکی از محورهای اساســی آن، یعنی خلاهای مهارتی می‌پــردازد. ضعف دانش، کم ظرفیتی و پاییــن بــودن آســتانه تحمــل، ورود به مباحث مالی، چشم داشــت از دیگــران، توجه به اغنیا و ثروتمنــدان و ترجیــح آنهــا بــر فقــرا، عدم مطابقــت قول و عمل، طــرح مطالــب اختلاف انگیز ، نداشــتن روحیــه عذرخواهــی در مقابل اشــتباهات و رعایت نکردن شــئونات روحانیت، اموری هستند که در مهارت خودآ گاهی باید به آنها توجه و به عنوان یک خلاء و چالش بر طرف شود.